کمبود فضای کارگاهی و نبود حمایت معیشتی سد بزرگی برای رشد شاعران قزوینی است
آرش صالحی- با نگاهی اجمالی به تاریخ ادبیات معاصر ایران می‌توانیم شاهد درخشش‌های گوناگون شاعران و ادیبانی باشیم که از سرزمین کهن قزوین برخاسته‌اند و هر کدام از آنها به سهم خود موجبات پیشرفت شعر فارسی را فراهم کرده‌اند. شاعران هنرمندی مانند سعید عاشقی و یاسر قنبولو که با وجود همه سنگ‌زدن‌ها خوشبختانه امروز هم کم نیستند و دیار مینودری را با هنرنمایی‌های خود همواره سربلند کرده‌اند. با این همه عرصه شعر و شاعری در استان با آسیب‌های زیادی مواجه است و اغلب شاعران هم‌استانی از حمایت نشدن و کم‌توجهی مسوولان فرهنگی به مشکلات آنها گله می‌کنند. این در حالیست که امروز شعرای مطرحی در استان قزوین داریم که می‌توانند با فعالیت در عرصه موسیقی از جمله ترانه و تصنیف ضمن توسعه اقتصاد هنر این دیار به تقویت برند فرهنگ و هنر قزوین در عرصه فرهنگی کشور و حتی جهان کمک کنند.
برچیده شدن انجمن‌های ادبی
یکی از شاعران قزوینی در گفت‌وگو با پیام شهر در مورد مشکلات شعر و شاعری در استان گفت: برخلاف دهه ۶۰ که شاعران جوان به سختی می‌توانستند وارد محافل شعری شوند، از دهه ۸۰ به بعد شعرای جوان خیلی‌راحت وارد انجمن‌های شعری شده، ولی تعداد خیلی‌کمی از آنها ماندگار شده و بقیه از دایره شعر بیرون می‌روند.
مجید بالدران با بیان اینکه جدی‌ترین فعالیت‌های کنونی شعر و ادب استان در حوزه هنری قزوین صورت می‌گیرند، افزود: برچیده یا غیرفعال شدن برخی انجمن‌های ادبی از قبیل «عبید»، «توتم» و «خانه شعر جوان» که با فعالیت‌های خود به رشد و شکوفایی شعر دیار مینودری کمک می‌کردند، از رونق فضاهای شعری استان قزوین کاسته است.
وی غفلت رسانه‌های برخط و مکتوب استان از شاعران قزوینی را یادآور شد و ادامه داد: در حال حاضر در هیچ‌کدام از جراید و نشریات استان قزوین صفحه شعر نداریم. در حالی که در دهه ۷۰ در هفته‌نامه‌هایی مانند «حدیث» و «مینودر» شاهد چاپ آثار زیادی از شاعران هم‌استانی بودیم.
مغفول ماندن ترانه و تصنیف
این شاعر سپیدسرا با تأکید بر ضرورت آشتی شعر امروز قزوین با اشکال و قالب‌های جدید شعری گفت: به رغم اینکه قزوین همواره از قطب‌های بزرگ ترانه‌سرایی و تصنیف‌سرایی ایران به حساب می‌آمد، اما امروزه این ۲ گونه مهم در شعر و موسیقی از سوی شاعران و مسوولان فرهنگی استان مغفول واقع شده‌اند.
بالدران با ابراز گلایه از کم‌توجهی شعرای قزوینی به شعر طنز اضافه کرد: با توجه به پیشینیه روشن شاعران قزوینی مانند «عبیدزاکانی»، «دهخدا» و «نسیم شمال» و پتانسیل‌هایی که گویش قزوینی در تولید ادبیات و مضامین طنزآمیز دارد، حرکت‌های کمی در این خصوص به چشم می‌خورند.
بیمه نبودن شاعران استان
دیگر شاعر برجسته استان در گفت‌وگو با پیام شهر بیمه نبودن شاعران را در زمره معضلات اقتصادی جدی این قشر فرهیخته و هنرمند دانست و گفت: متأسفانه هیچ صندوقی برای حمایت از شعرای استان وجود ندارد تا وام یا تسهیلات مالی مورد نیاز شاعران را در اختیار آنها بگذارد.
اکبر آقارضایی چاپ کتاب یا کسب جوایز در جشنواره‌های شعری را تنها راه‌های کسب درآمد برای شاعران قزوینی بیان کرد و افزود: پس از چاپ هر کتاب یا مجموعه شعری لازم است که صداوسیما به اطلاع رسانی و تبلیغات در مورد آن بپردازد و دیگر دستگاه‌ها و سازمان‌های فرهنگی هم در چارچوب همایش‌هایی که دارند، این آثار را معرفی کنند.
وی فضای مجازی را از مسیرهای تأثیرگذار برای تبلیغ کردن آثار شعری توصیف کرد و ادامه داد: اگر هنگام برپایی نمایشگاه‌های کتاب، انتشار کتاب‌ها یا دفاتر شعر به صورت موازی از طریق شبکه‌های اجتماعی اطلاع رسانی شود، اثر قابل توجهی در فروش چنین کتاب‌هایی خواهد گذاشت.
موضوع جشنواره باید آزاد باشد
این غزل‌سرای قزوینی درباره تأثیر جشنواره‌ها بر ارتقای شعر استان عنوان کرد: قطعاً اگر جشنواره‌ها و سایر رقابت‌های ادبی با موضوع آزاد برگزار شوند، سبب رشد کیفی شعر و شاعری می‌شوند. ولی اگر برای جشنواره موضوع محدودی را معین یا برای آن حیطه‌بندی‌های خاصی را تعریف کنیم، بسیاری از شاعران خوب ما در آن شرکت نمی‌کنند.
آقارضایی ادامه داد: ضرورت دارد که در برپایی جشنواره‌هایی مانند شعر عاشورایی موضوع شعرها آزاد بوده و توجه دست‌اندرکاران آن بیشتر به مفهوم آثار باشد، در این صورت در کنار ساختار و شکل اشعار، اندیشه، نگاه و محتوای آنها هم بهبود خواهد یافت.
کمبود فضا برای نشست‌های شاعرانه
یکی دیگر از شاعران شناخته‌شده استان قزوین هم کمبود فضاهای فیزیکی برای برگزاری نشست‌های تخصصی شاعران را از جمله مشکلات آنها دانست و به پیام شهر گفت: ضرورت دارد که نهادهای متولی مانند سازمان فرهنگی-ورزشی شهرداری و همچنین دانشگاه‌ها اماکنی را به برپایی جلسه‌های کارگاهی و همایش‌های شاعران اختصاص دهند.
رحیم سلیمانی با ذکر این نکته که تغییر محل برگزاری این جلسات ریزش مخاطب را به همراه خواهد داشت، افزود: مورد دیگری که باید در این زمینه لحاظ شود، این است که فضای تخصیص‌یافته، از جهت مساحت و موقعیت مناسب روحیه شعرا و علاقه مندان نشست‌های ادبی باشد.
وی ادامه داد: با توجه به افتخارآفرینی و هنرنمایی شاعران هم استانی در سطح کشور و تأثیرگذاری این افراد در حوزه فرهنگ می‌توانیم نهادی با نام «خانه شاعران» تأسیس کنیم و چاره‌اندیشی و کشف راه حل برای برطرف کردن مشکلات شاعران را به خود آنها بسپاریم.
نادیده گرفته شدن ارتباط شعر و خوشنویسی
از سوی دیگر، یک شاعر جوان استان هم در گفت‌وگو با پیام شهر با یادآوری اینکه قزوین را پایتخت هنر خوشنویسی لقب داده‌اند، گفت: متأسفانه در شهر قزوین که مهد خوشنویسی است، پیوند تنگاتنگ و عمیق شعر و خوشنویسی دست کم گرفته می‌شود و خیلی‌کم می‌بینیم که اشعار شاعران معاصر استان توسط خوشنویسان زبده استان کتابت شود.
علی فلاح شیخلری با بیان اینکه قزوین دچار کمبود حامیان متخصص در زمینه شعر است و حتی بعضاً حامیان واقعی با بی‌مهری مواجه می‌شوند، افزود: همانند بسیاری از هنرهای دیگر شعر نیز نیازمند نگاه‌های تازه است، اما شاعران جوان قزوین آن گونه که در سطح کشور به آنها توجه می‌شود، در شهر خود مورد حمایت همه‌جانبه نیستند و از این رو نمی‌توانند استعدادهای خود را بروز دهند.
وی ادامه داد: تربیت شاعران متخصص نیازمند ایجاد فضاهای مناسب و پرورش نگاه دغدغه‌مندانه نسبت به هنر است که متأسفانه در استان قزوین با کمبود چنین فضاهایی رو‌به‌رو هستیم.
دیدگاهتان را بنویسید