شهید قدیر مجتبوی جامانده ای از خیل شهدای دفاع مقدس

حسنعلی احسانی/ بازهم ستاره ای دیگر به کهکشان عظیم و نورانی شهدا پیوست؛ بله حاج قدیر مجتبوی را می گویم؛ انگار همین دیروز بود که در منطقه عملیاتی پاسگاه زید، خالصانه و بی ریا بعد از تمام شدن زمان نگهبانی خود در کمین، راضی نشد نگهبان بعدی که از قضا خسته و ناخوش احوال هم بود را از خواب بیدار کند و خودش به جای او بیدار ماند و نگهبانی داد و حتی حاضر نشد بگوید که من بودم؛ انگار کارش شده بود کارهای دیگران را انجام دادن، بدون اینکه از کسی توقعی داشته باشد. اصلاً در هر کار خیری پیش قدم و داوطلب شدن، شده بود کارش.

نمی‌دانم چهره معصوم و آرامش را فراموش کنم و همین که در ذهنم او را تجسم می‌کنم جز آه و گونه های خیس، چیزی برایم باقی نمی ماند.

انگاری همین دیروز بود که پایش را در منطقه جا گذاشت و با کلی تیر و ترکش از نبرد با خصم دون بر پیکر رشیدش به خانه بازگشت و با رنجی طاقت فرسا، فقط و فقط صبوری کرد؛ البته که این مرام و اعتقاد بچه جبهه ای ها و جنگ بود؛ اعتقادی که می‌گویند در میدان که باشی فرقی نمی‌کند زخم های دشمن کاری باشد یا نباشد، مهم این است که در مسیر الی ا… باشی و نگاهت به ریسمان ولایت، آن وقت است که می شوی حسینی و عاشورایی.

آری! قدیر ما هم بر میثاق خود ماند و در آستانه ماه محرم و در امتداد خط سرخ شهادت قرار گرفت و  عاقبتش هم شد پیوستن به هم قطاران و یاران شهیدش.

این شهید عزیز مدافع وطن و حریم ولایت، همان بسیجی و جانباز با اخلاق و اخلاص و دوست داشتنی ای بود که سال‌ها مجاهدت و تحمل مصائب جان فرسای مجروحیت و ناملایمات، همه این‌ها نتوانست ذره ای در روحیه و عزم پولادین او خللی وارد کند و مظلومانه و در آخر به دیار حق رهسپار شد و روح مطهر نازنینش به دیدار مولایش سالار شهیدان حسین بن علی(ع) شتافت.

به راستی که او جامانده ای از خیل کاروان نور بود که بر دوش همرزمانش تشییع و در آغوش همرزمان شهیدش آرامشی ابدی گرفت و مصداق عند ربهم یرزقون شد و حیات طیبه را برگزید.

آری برادر! این است رسم مردانگی؛ در راه حق که قدم برداری فرقی ندارد که چکاره باشی، مهم آن است که راه را خوب شناخته باشی و در خط سرخ شهادت سیر و سلوک کنی … .

قدیر جان! شهادتت مبارک.