ریسمان الهی

حیدر ولی زاده/ سردبیر به جرات می توان گفت؛ واقعه «غدیر خم» از مهم ترین و قابل توجه ترین، وقایع مربوط به دوران اسلام و حیات پیامبر اکرم صلی ا… علیه و آله است. در اهمیت و ارزش بنیادی غدیر همین بس که در پس این واقعه، دین اسلام و ادیان الهی که حاصل از خود گذشتگی ها، جهاد جان‌ها و مال‌ها و نفوس همراه بوده، به کمال رسیده است.

محتوای پیام غدیر آن اندازه برای خداوند متعال، مهم و ضروری است که عدم ابلاغ آن را برابر با عدم انجام رسالت الهی می داند و بر اساس این ضرورت است که پیامبر اکرم صلی ا… علیه و آله در «حج الوداع» فرمان می دهند تا عقب ماندگان و پیش رفتگان در محل غدیر خم گرد هم آیند تا ابعاد این پیام برای آنان ابلاغ و روشن شود. با توجه به نوع اعلام، زمان و شرایط این موضوع به سادگی قابل درک است که این پیام نه برای قشر خاصی از مسلمانان و حتی برای دین اسلام، بلکه برای ادامه حیات و پیوستگی تمام ادیان الهی بوده است.

زمانی که نبی مکرم اسلام(ص) در واقعه غدیرخم، بر شخصی واحد و نه اشخاص تاکید دارند و ایشان را مولای مؤمنان و جانشین پس از خود معرفی می کنند، مبرهن و پرواضح است که بر علی علیه السلام به مانند محور و حول وحدت تاکید می فرمایند که جامعه اسلامی برای دستیابی به سعادت و البته کمال دین، باید به آن چنگ بزند و حیات خود را در ادامه آن بجوید.

شاید در نگاه کاملا سطحی، چنین تلقی شود که واقعه غدیرخم تنها و تنها منحصر به شیعیان است و یا در نگاهی ناامیدانه و نابخردانه چنین پنداشته شود که این واقعه و تاکید مستمر بر آن چیزی جز تفرقه و پراکندگی در جهان اسلام در پی ندارد، در صورتی که چنانچه غدیر به درستی، منطقی و در بستر تاریخی مورد بررسی، تحلیل و موشکافی قرار گیرد، بی هیچ تردیدی خط بطلانی بر این تصورات کشیده می شود.

خاتم پیامبران الهی، در واقعه غدیر همان طور که اشاره شد تمامی مسلمانان، از مناطق مختلف بلاد اسلامی را مورد اشاره قرار دادند و مولی الموحدین آقا علی علیه السلام را به عنوان مولا و جانشین حضرتشان معرفی کردند؛ در واقع زمانی که برای تمامی جامعه اسلامی جانشین و امیری معرفی می شود، یعنی مواکدن بر عین وحدت و دوری از تفرقه و پراکندگی حکایت دارد که تمامی مسلمانان باید پذیرای این فرمان الهی باشند تا پس از آخرین نبی(ص) این امامت باشد که فرمان الهی را در حیات انسانی برای رسیدن به کمال و تعالی جاری می سازد.

لذا در برابر و مقابل واقعه غدیر به عنوان سمبل وحدت مسلمین باید حادثه سقیفه (تصمیم گیری برای جانشین رسول خدا صلی ا… علیه و آله) را باید در نظر قرار داد که متاسفانه علیرغم تاکیدات پروردگار متعال و پیامبر جلیل‌القدرش، جانشینی رسول خدا(ص) از مسیر خویش خارج می شود و از همان ابتدا میخ تفرقه افکنی به صورت آشکار و واضح بر پیکره امت اسلامی کوبیده می شود.

با بررسی سیر تاریخی دین اسلام و سرنوشت مسلمانان، امروز به جرات می توان گفت که اگر پیام غدیر با حادثه سقیفه نادیده گرفته نمی شد، عیدغدیرخم، نه تنها منحصر به شیعیان، بلکه متعلق به تمام مسلمانان و آزادی خواهان جهان بود و پیام نبی خدا و جانشین بر حق وی به عنوان یگانه عنصر و محوریت وحدت بخش مطرح می شد.

 با وجود این که کینه ورزی ها، قدرت طلبی ها و دنیا دوستی‌ها مانع از شکل گیری اتحاد و وحدت مسلمین، حول امام علی علیه السلام شد و موجب ایجاد نشیب های فراوانی برای اسلام گشت، اما یقینا برای ظهور تمدن نوین اسلامی و قدرت گیری جامعه اسلامی، بی شک بازگشت به غدیر تنها راه نجات خواهد بود؛ بازگشت به غدیر یعنی اتحاد مسلمانان و تحقیق مفهوم “وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا” است.

تنها چنگ زدن تمامی مسلمانان به ریسمان الهی است که آن‌ها را از بلاتکلیفی خارج خواهد کرد و هیچ یک از جوامع اسلامی در سایه اتحاد و برادری، تحت سلطه و ظلم استعمار و استثمار بیگانگان و حاکمان دست نشانده آن‌ها قرار نخواهند گرفت.