روش برخورد صحیح با پرخاشگری نوجوانان چیست؟

زهرا اسدی/نوجوانان گروه سنی بسیار مهمی در هر اجتماع و جامعه ای هستند که نیازمند توجه ویژه، چه از سوی خانواده و چه از طرف جامعه خود هستند. این قشر، دوران کودکی را پشت سر گذاشته است و باید خود را آماده ورود به دوره جوانی کنند، از این رو برهه حساسی را سپری می کنند و ممکن است دچار دوگانگی هایی شوند و اینجاست که والدین باید مناسب ترین برخورد را با توجه به شرایط سنی حساس آنها به کار گیرند تا فرزندشان از این برهه حساس به سلامت عبور کند تا مشکلاتش ماندگار نشود.

در این سن، نوجوان خواستار کسب یک مسوولیت اجتماعی است و تمایل دارد در گروه دوستان و هم سن و سال های خود عضو شود که اگر در این موارد مشکلی رخ دهد، نوجوان آن را به صورت پرخاشگری بروز می دهد. تفکر و استدلال نوجوان در حال رشد است و هیجانات بی ثباتی پیدا می کند و تمایل دارد که استقلال داشته باشد و هویتش رشد کند.

 والدین باید بدانند در این دوره نوجوانان حساس و پرخاشگر می شوند و تحمل صحبت کردن برای پند و اندرز را ندارند. آنها نصیحت والدین را نمی پذیرند و سعی می کنند به کوچک ترین سخن و نصیحتی واکنش نشان دهند. اگر برخورد والدین صحیح باشد با گذر زمان، رفتار پرخاشگرانه آنها فروکش می کند، اما اگر برخورد درستی صورت نگیرد این پرخاشگری ممکن است در آنها تثبیت شده و باعث مشکلاتی در روابط اجتماعی انها شود.

کمک گرفتن از مشاور برای برخورد صحیح، راهکار بسیار خوبی خواهد بود. در واقع فرزند شما، هم از نظر روحی و هم جسمی دچار تغییراتی می شود و نوعی حس استقلال طلبی و مسوولیت پذیری در او رشد می کند که همین موضوع سبب می شود بحران هویت را تجربه کند. والدین نباید هراسان شوند و برای تربیت صحیح فرزند، خود را تحت فشار قرار دهند. باید به دنبال این باشند که در مواقع پرخاشگری دلیل اصلی خشم آنها را کشف و به او بیاموزند که چگونه خشم خود را کنترل کنند.

 والدینی که در هنگام عصبانیت، قادر باشند خشم خود را کنترل کنند، به طور عملی به فرزندشان این روش را آموزش می دهند و فرزندشان در می یابد که با فریاد و هیاهو مشکلی حل نخواهد شد. هرگز فرزندان را با کسی مقایسه نکنید و به او حس اطمینان و خوب بودن بدهید. نوجوانان از اینکه والدین به کارهایشان نظارت داشته باشند عصبانی می شوند؛ بهتر است حریم خصوصی آنها را رعایت کنید و درعین حال کنترلی نسبی به کارهایشان داشته باشید.

 سعی کنید در جمع های خانوادگی و دوستانه از فرزندتان تعریف کنید و حس با ارزش بودن را به آنها بدهید. تحقیر کردن بدتری کاری است که والدین در حق فرزندشان می توانند داشته باشند؛ بهتر است تا جایی که مقدور است به آنها مسوولیت بدهید و در قبال کاری که انجام می دهند از آنها تشکر کنید .

 اینکه خشم و عصبانیت موجب بروز چه مشکلاتی می شود را برایشان شرح دهید تا خودشان تصمیم بگیرند که خشم خود را کنترل کنند تا دچار عواقب آن نشوند. معمولا نوجوان پس از پرخاشگری احساس شرم و گناه می کند و گاهی حتی حس طرد شدن پیدا می کند؛ اگر والدین برای این موضوع چاره ای نیندیشند کم کم از رابطه آنها کاسته شده و از هم دورتر می شوند؛ هر چه رابطه والدین و فرزندشان کمرنگ تر شود، نوجوان بیشتر گرفتار مشکلات روحی می شود و امکان افسردگی و انزوا طلبی اش بیشتر می شود.