از روستای رومانو با ساکنین اروپایی تا روستاهایی با چشمه های آبگرم طبیعی

اگر قرار باشد از یکی از عجیب ترین روستاهای ایران بازدید کنید، پیشنهاد ما به شما روستای رومانو با ساکنین اروپایی است؛ روستایی که ساکنین آن به زبان رومانو یا زرگر سخن می‌گویند و اما و اگرهای فراوانی درباره چگونگی سکونت این مردم و اصالت اروپایی آنها وجود دارد.
اشتراک گذاری
13 فروردین 1402
140 بازدید
نویسنده : مریم کشاورز مسعودیان
کد مطلب : 1254

اگر قرار باشد از یکی از عجیب ترین روستاهای ایران بازدید کنید، پیشنهاد ما به شما روستای رومانو با ساکنین اروپایی است؛ روستایی که ساکنین آن به زبان رومانو یا زرگر سخن می‌گویند و اما و اگرهای فراوانی درباره چگونگی سکونت این مردم و اصالت اروپایی آنها وجود دارد.

این روستا در بخش بشاریات شرقی در شهرستان آبیک استان قزوین واقع شده است. زرگر در ۲۲ کیلومتری شهر آبیک و در جهت غربی آن قرار دارد. روستای زرگر قزوین، یکی از عجیب‌ترین روستاهای ایران است که مردمانی با چهره‌های آریایی و قد و قامت بلند اروپایی دارد؛ مردمانی که هم ایرانی هستند و هم رگه‌های نژاد اروپایی، گلادیاتوری و وایکینگی در آن‌ها به چشم می‌خورد.

شاید جالب‌ترین و عجیب‌ترین ویژگی مردم این روستا زبان آن‌ها باشد. اهالی روستای زرگر به زبان رومانو یا همان زبان زرگری صحبت می‌کنند و به زبان لاتین می‌نویسند. زرگری یا رومانو زبانی از تبار هندو اروپایی است که توسط کولی‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. زبان زرگری زیرشاخه زبان ‌رومانیا آریایی در ایران است که در منطقه زرگر که در شهرستان آبیک قزوین قرار دارد به کار برده می‌شود.

وقتی زرگری‌ها به زبان رومانویی باهم سخن می‌گویند، حتی تشخیص کلماتی که به کار می‌برند هم ممکن نیست، چه برسد به اینکه بخواهیم معنی آن‌ها را بفهمیم. رومانو یک زبان کامل است و حتی دستور زبان خاص خودش را هم دارد.

مشخص نیست که اقوام رومانو از چه سرزمینی به این نقطه آمده و به چه علت در جهان پخش شده‌اند؛ اما طبق این روایت، گفته می‌شود که رومانوها طایفه‌ای با سبک زندگی عشایری بودند که قرن‌ها قبل از مرزهای شمالی ایران به کشور ما وارد شده و در مناطق مختلف پخش شدند؛ آن‌ها به‌تدریج یک‌جانشینی را انتخاب کردند و نوادگان آن‌ها در حال حاضر در روستای زرگر آبیک زندگی می‌کنند.

اما و اگرهای زیادی در خصوص چگونگی حضور این مردمان در این روستا وجود دارد، از داستان هایی که آن ها را به وایکینگ ها متصل می کند، تا سربازان باقی مانده از جنگ های روم با ایران. در این میان برخی تاریخ‌دانان بر این باورند که اجداد اقوام روستای زرگر آبیک، ریشه اصیل ایرانی دارند؛ بیشتر اهالی روستای زرگر نیز به همین نظریه اعتقاد دارند. آن‌ها با وجود گویش رومانو، همگی روایت‌ها و فرضیه‌های گفته شده را افسانه می‌دانند و به رگ و ریشه ایرانی خود مفتخر هستند.

اگر قصد سفر به روستای زرگر را دارید مطمئن باشید با مردمی میهمان نواز رو به رو خواهید شد که با موسیقی محلی خاص از شما استقبال خواهند کرد.

  

تماشای طبیعت بکر در روستای«مِرگ»

روستای «مِرگ» در ابتدا به دلیل تلفظ اشتباه نامش مورد توجه بسیاری از گردشگران قرار گرفت؛ اما در واقع خانه های روی هم چیده شده مِرگ از یک سو و منظره زیبای دره الموت از سوی دیگر این روستا را محلی برای تماشای طبیعتی بکر در قزوین تبدیل کرده است.

این روستا در مسیر قزوین به معلم کلایه واقع شده و محل قرارگیری آن در نزدیکی گردنه قسطین‌لار است. هنگامی که در جاده باریک و پرپیچ و‌ خم قزوین به معلم کلایه حرکت می‌کنید، پس از طی ۳۵ کیلومتر به تابلویی برخورد خواهید کرد که مسیر «مِرگ» را نشان می‌دهد.

شیب این روستا به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد خانه‌ها روی هم چیده شده‌اند؛ حتی در نگاه اول فکر می‌کنید هر لحظه امکان سقوط آن‌ها وجود دارد. هرگاه از شیب تند این روستای بالا بروید و به بالاترین نقطه آن برسید، تمام دره الموت در یک چشم‌انداز زیبا نمایان می‌شود.

ارتفاعات روستای مِرگ به رودخانه شگفت‌انگیز شاهرود و دره الموت مشرف است. با رسیدن به بالاترین نقطه، می‌توانید چشم‌اندازی رویایی از تمام الموت را نظاره‌گر باشید.

قله‌های باستانی مختلفی که در این منطقه وجود دارند، از جمله جاذبه‌های گردشگری این روستا است. بسیاری از گردشگران به خاطر آن‌ها به این روستای مرگ سفر می‌کنند. این روستای دیدنی، پر از بیدهای بلند و باغ‌های میوه است.

آبگرم درمانی شگفت انگیز در روستای یله گنبد

یله گنبد روستایی است در دهستان ایلات قاقازان غربی بخش کوهین شهرستان قزوین، فاصله این روستا تا شهر قزوین حدود ۶۵ کیلومتر است و آبگرم یله گنبد در ۱۵ کیلومترى شمال روستا قرار دارد.

وجود چشمه آبگرم در کف دره اى که از آن رودخانه کوچکى عبور مى کند و به رودخانه شاهرود مى ریزد را می توان مهم ترین جاذبه گردشگری این روستا دانست. آب چشمه معدنى یله گنبد از دسته آب هاى معدنى بیکربناته کلسیک آهن و گازدار خیلى گرم است. استحمام در این آب به دلیل وجود گاز کربنیک و گرماى آن، تسکین دهنده و ضد درد است و می‌توان در گردشگری درمانی اهمیت ویژه ای داشته باشد.

ظاهراً این آب در درمان بیمارى هاى عصبى، مفصلى و رماتیسم مؤثر بوده و آشامیدن آن نیز در کار دستگاه گوارش، کبد و مجارى صفرا و بیمارى‌هاى معده اى و روده اى و نیز بیمارى تغذیه اى مؤثر است و سالیان زیادى است که مردم بومى از خواص این آب گرم براى درمان بیمارى هاى مختلف چون بیمارى هاى مفصلى و پوستى استفاده مى کنند.

اگرچه امکانات اولیه ویژه ای برای حضور گردشگران در حوالی این چشمه آبگرم فراهم نیست، اما به دلیل بکر بودن و طبیعی بودن این چشمه آبگرم و خاصیت درمانی ویژه آن یله گنبد همواره پذیرای گردشگرانی از سراسر کشور است.

اگر قصد استفاده از این چشمه آبگرم را دارید امکانات اولیه سفر را با خود به همراه داشته باشید.

بازدید از چنار خونبار روستای زرآباد

زرآباد روستایی است در دهستان معلم کلایه بخش الموت شرقی شهرستان قزوین، فاصله این روستا تا شهر قزوین حدود ۷۵ کیلومتر می باشد.

وجود اماکن مقدس همچون بنای امامزاده علی اصغر بن موسی کاظم ( ع ) و وجود دو درخت چنار کهنسال در زرآباد با قدمتی کهن، این محدوده را دارای یک ویژگی خاص به لحاظ فرهنگی نموده است؛ درختی در کنار مقبره امامزاده وجود دارد که به باور مردم روستا در روز عاشورا از شاخه های آن خون جاری می شود.

مردم روستای زرآباد علاقه خاصی به آیین های سنتی و مذهبی دارند و در حفظ آن می‌کوشند.

یکی از این آیین های مذهبی ویژه مردم زرآباد، اجرای مراسم عزاداری در دهمین روز ماه محرم( روز عاشورا) است که در کنار درخت خونبار و مقبره امامزاده علی اصغر بن موسی کاظم (ع) انجام می‌دهند.

برج های دوقلوی خرقان یادگار دوران سلجوقیان

روستای هدف گردشگری حصار از روستاهای بخش مرکزی شهرستان آوج است که از مرکز استان حدود ۱۵۰ کیلومتر فاصله دارد.

جاذبه های گردشگری طبیعی و تاریخی در پیرامون روستا از جمله برج‌های خرقان (در مجاورت روستا)ـ غار قلعه کرد (۱۰ کیلومتر)ـ چشمه( داخل روستا)ـ غار عباس آباد(۲۵ کیلومتر)ـ آبگرم معدنی (۲۵ کیلومتر) این روستا می باشد.

برج های ۲گانه خرقان در شهرستان آوج در فاصله ۱۲۰ کیلومتری قزوین در کنار جاده مواصلاتی قزوین-همدان، در دهستان حصار ولیعصر از توابع بخش مرکزی آوج قرار دارد.

این برج ها از زیباترین بناهای دوره سلجوقی است. پلان برج ها ۸ ضلعی بوده و دارای گنبد ۲ پوش می باشد. فاصله ۲ اثر از یکدیگر ۲۹ متر بوده واز بسیار جهات با هم دیگر شباهت دارند. برج شرقی قدیمی تر از برج غربی است. تاریخ بنای آن سال ۴۶۰ هجری قمری بوده و به وسیله معمار محمد بن مکی آل زنجانی ساخته شده که دارای ۱۱ متر قطر و ۱۵ متر ارتفاع است. برج غربی جدیدتر است تاریخ ساخت آن سال۴۸۶ هجری قمری است که توسط معمار بوعلی مکی آل زنجانی بنا گردیده آثار ۲گانه خرقان برج مقبره بوده و به عنوان آرامگاه احداث گردیده است. برج های خرقان به شماره ۱۳۹۵-۱۳۹۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

روستای پلکانی آتان؛ ماسوله قزوین

روستای آتان از توابع بخش رودبار الموت شهرستان قزوین به شمار می‌آید که در ۲۵ کیلومتری شهر معلم کلایه قرار دارد. معماری خانه و روش ساخت آنها و دیواره‌های آن‌ها تحت حفاظت میراث فرهنگی قرار دارد. بافت ساختمانی این روستا پلکانی و شبیه روستای ماسوله بوده، بدین ترتیب که حیاط یک خانه سقف خانه‌ پایینی است. به همین دلیل لقب روستا، ماسوله قزوین می‌باشد.

در واقع روستای آتان به عنوان ییلاق استفاده می‌شده اما طی دو قرن گذشته، از اتراقگاه موقتی به روستای دائمی تبدیل شده است. مردم روستا از طریق زراعت، دامداری، باغداری، صنایع دستی و پرورش زنبور عسل امرار معاش می‌کنند.

پیرامون روستا، کوه‌های هودکان و خرابه قرار دارند که در فصول بهار و تابستان، مناظر بسیار زیبا و دلفریبی پدید می‌آورند. حواشی و سواحل رودخانه‌ آتان، چشمه‌های فراوان و خاک و اقلیم مناسب، موجبات رشد انواع گیاهان به ویژه گیاهان دارویی را فراهم آورده است.

بازدید از مشهورترین دژ تاریخی کشور در روستای گازرخان/قلعه الموت

روستای گازرخان از توابع بخش رودبار الموت شهرستان قزوین، در فاصله ۱۶ کیلومتری شهر معلم کلایه و ۱۱۰ کیلومتری مرکز شهرستان واقع شده است.

این روستا از شمال شرقی به کوه صخره ای معروف الموت، از شرق به کوه هودکان، از شمال به شاتان کوه و از غرب به تپه لیز محدود می‌شود. رودخانه های فصلی که از دره های زیبای لب دره، گرزه دره و گرماگلو می‌گذرد، در این روستا جاری می‌شود.

این روستا در پای مشهورترین دژ تاریخی کشورمان «قلعه الموت» واقع شده است. علاوه بر امامزاده ای که در ابتدای دامنه جنوب روستا وجود دارد(امامزاده محمود)، مقبره ای در میان گازرخان قرار دارد موسوم به امامزاده هیجده تن که با مسجدی همراه شده است؛ قابل توجه آنکه تا حدودی ساختمان کهن این دو بنا را تخریب یا مغشوش کرده اند. وجود آثار مانند امامزاده محمود، امامزاده هیجده تن، میدان قتلگاه و قبرستان قدیمی در روستای گازرخان، بیانگر قدمت طولانی آن است.

محل استقرار روستای گازرخان دره باریکی در میان رشته کوه البرز است که از سه جهت به وسیله کوه ها محصور شده است. این روستا که در پایین قلعه مشهور الموت قرار گرفته، بدون تردید پیوندی نزدیک با قلعه الموت و تاریخ پرتنش آن دارد. تصویر آرام بخش باغ های فراوان روستا و نیز شکوه و بلندی ارتفاعات اطراف آن به خصوص در فصل های مساعد سال، هر گردشگری را محصور و مجذوب خود می سازد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *